Een voorbeeld van waar ik voor gevraagd word. Het MT van een jong, dynamisch en ambitieus bedrijf herformuleert na zes jaar de visie en missie én formuleert het volgende driejarenplan.
Met inspirerende en verbindende sessies onder elkaar zijn de leden van het MT allemaal gave ideeën aan het formuleren: kernwaarden, stip op de horizon, doelen, plannen, samenvattende slogans. Straks, rond de jaarwisseling, gaan ze het geheel lanceren, inclusief nieuwe huisstijl. Nogal een moment van betekenis dus!
Maar hoe zorg je nou dat, wat je in je managementkamer bedenkt, straks ook je werknemers aanspreekt? Dat ze zich erin herkennen, dat de woorden hen wat zeggen, dat ze het snappen, er enthousiast van worden en zich voor die doelen gaan inzetten? Hoe verbind je mensen aan de zaak in zo’n situatie?
Deze opdrachtgever heeft door dat daar een uitdaging in zit en dat vind ik ontzettend gaaf. Hoe vaak worden er wel niet nieuwe strategieplannen gelanceerd, zonder draagvlakcheck, vertaalslag of verbindende introductie?
En hoeveel geld en inspanningen gaan er wel niet verloren, als je verzuimt de link te leggen tussen de mooie plannen van het management enerzijds, en de mensen die het waar moeten maken anderzijds?
Deze opdrachtgever maakt die fout níet, en bouwt een controlemechanisme in: ik ben gevraagd om straks de concept-lancerings-presentatie mee te lezen en daar kritische vragen over te stellen. Niet zozeer over de inhoud, maar over de verwoording. Zodat straks bij de lancering niet alleen mooie leuzen klinken, maar er ook echt draagvlak ontstaat. Dat de medewerkers er zin in krijgen, hun waarden erin herkennen en zich ervoor willen gaan inspannen!
Dat is nou volgens mij het recept voor succes: niet alleen zenden, maar ook nadenken over de ontvangers. Dit bedrijf is goed bezig!
Groet!, Sophie
