Hoe voeg je een laagje diepgang toe, zodat het een 'zeldzaam mooie avond' wordt?
Jules Frenay zou een etentje houden met tien ‘collega’s van betekenis’. Deze vertegenwoordigers van zijn veertigjarige carrière bracht hij één keer samen rond een tafel om bewust stil te staan bij zijn loopbaan, waar hij kort daarna een punt achter zou zetten door met pensioen te gaan en naar het buitenland te verhuizen. Een transitie waar hij graag bewust bij stil wilde staan.
We overlegden hoe hij hier ‘op lichte doch betekenisvolle wijze een extra laagje diepgang’ aan kon geven. Hij vroeg om een ritueel, iets symbolisch, om het geheel kracht bij te zetten.
Zoals dat gaat bij mij, stel ik dan eerst heel veel vragen. Geleidelijk krijg ik een steeds duidelijker beeld van de setting, de sfeer, en wat er bereikt moet of mag worden.
En dan, poef, gebeurt het: ik zie iets. Ik krijg een beeld van een symbool of rituele handeling die, in de context, precies de lading dekt en de juiste snaar raakt.
Wat gebeurde er?
Het beeld was als volgt. Bij de borrel zou Jules de mensen met wie hij in al die jaren in verschillende fases van zijn loopbaan, zichzelf in een chronologische rij laten zetten. Zo zouden ze ook meteen een beetke kennis maken met elkaar. Daarna zou hij ze stuk voor stuk in het zonnetje zetten: vertellen wat ze voor hem hadden gedaan en betekend, en ze bedanken. Dat zou al ontroerend en verbindend zijn. Dan zouden ze gaan eten. Dat zou plaatsvinden op een podium, wat natuurlijk ook al een setting van betekenis is! Aan het einde van het etentje, tussen het toetje en de koffie, zouden ze allemaal opstaan. De collega's zouden weer in een chronologische lijn gaan staan aan de rand van de buhne, en symbool staan voor zijn werkzame leven. Op de manier en het tempo dat Jules zelf aan zou voelen, zou hij van het podium 'der werkende mensen' afdalen, zijn gasten nog toezwaaien, misschien iets zeggen, en de zaal verlaten. Zijn gasten - zijn werkzame leven - achter zich latend, zelf zijn nieuwe toekomst tegemoet tredend.
Toen ik mijn beeld deelde met Jules, was hij ontroerd. Dit is perfect, zei hij, precies zoiets wilde ik. Wat heb je goed geluisterd naar me geluisterd. Ik voel me gehoord en gezien.
En zo gaf hij de avond vorm. Het werd een avond van betekenis.
Reacties van Jules en zijn gasten:
"Wat een zeldzaam mooie avond was het Sophie. Ik geniet volop nog na van alle ‘gasten’, het geweldige eten en de gesprekken over mijn loopbaan van toen naar nu. En over straks: als de volgende totaal nieuwe fase aanbreekt. Dat moment hebben we mooi gemarkeerd."
"Het was fantastisch en heel bijzonder. Een eer om hier bij te mogen zijn! En ook een voorbeeld hoe belangrijk het is om mijlpalen / bijzondere momenten in het leven te markeren."
"Ik was een van de gelukkige gasten die aanwezig mocht zijn. Ook ik kijk terug op een prachtige, ontroerende en verbindende avond. Een betekenisvolle avond die voor velen van ons nóg een dierbare herinnering aan het samen zijn en de samenwerking met nu pensionado Jules toevoegt. Zeer veel dank!"
