Een verbijsterend verhaal. Is je collega langdurig ziek? Laat van je horen!
Laatst gaf ik een inspiratiesessie binnen een bedrijf. Het ging over zicht krijgen op wat je gelukkig maakt (al dan niet in je werk) en hoe je jezelf daar meer van kunt geven. Als je dat weet en kunt, kun je je geluksgevoel dagelijks vergroten. Goud waard!
Twee mensen in de groep waren aan het herstellen van overspannen zijn. Één daarvan vertelde een verbijsterend verhaal. Een heel pijnlijke ervaring. Graag deel ik die hier, omdat iedereen die collega is en collega’s heeft, hiervan kan leren.
De persoon in kwestie was op een dag tijdens een teamvergadering volledig ingestort. Grote emoties. Huilen. Het was allemaal teveel. Naar huis gegaan. Ziekgemeld.
Daarna volgde een heel lange stilte. Niemand van werk meldde zich.
Op enig moment vroeg deze persoon zich af of de manager misschien tegen de collega’s had gezegd dat ze hem met rust moesten laten. Omdat dat beter zou zijn voor het herstel of zo. Hij vroeg het na. Het was niet het geval. Collega’s lieten uit eigen beweging niets van zich horen. Waren na die vergadering doorgegaan met hun dagelijkse werk.
Au.
Au. Au. Au.
Ik vind dit pijnlijk, vreselijk om te horen. Moet je je voorstellen hoe eenzaam deze persoon zich heeft gevoeld. Thuis, uitgevallen. Overspannen, oververmoeid, overprikkeld, kwetsbaar. Kwetsbaar! En dan NIEMAND die in de telefoon klimt, een kaart op de afdeling legt voor de collega’s om te tekenen, bedenkt dat een bosje bloemen of een andere attentie fijn zou zijn.
Ik vind dit, sterk geformuleerd, onmenselijk. Onmenselijk gedrag. Gedrag dat wij vertonen op de werkvloer.
Dus. Wat ik je mee wil geven:
Als een collega uitvalt, laat hem of haar dan niet in de steek. Laat blijken dat je aan hem of haar denkt. In ieder geval één keer vlak na het uitvallen, maar het liefst met enige regelmaat daarna. Het is een kleine moeite: een whatsappje, een SMS, een email, maar het heeft groot effect. Het is HEEL BELANGRIJK hartverwarmend voor je collega.
Groet Sophie
